Als er twee woorden zijn waar ik de kriebels van krijg dan zijn dat 'moeten' en 'kiezen'!
En toch krijg ik langs alle kanten telkens opnieuw de boodschap dat ik moet kiezen. Via familie, vrienden, zelfs enkele klanten, mijn coach, wanneer ik kaarten trek, via 'toevallige' programma's op tv, noem maar op.
En telkens ik het hoorde, las of zag werd mijn weerstand groter. Ik ben sowieso nogal eigenzinnig, dus als je tegen mij zegt dat ik iets MOET... tjah, dan weiger ik principieel.
Daarnaast ben ik een overtuigd 'en-en' mens, ik combineer graag en makkelijk verschillende dingen en projecten.
Bij elke beslissing ging ik ook steevast voelen of dit iets goed zou zijn om te doen, of ik daar mensen echt zou kunnen mee helpen, enz... en het antwoord was telkens ja. Dus dan ben ik goed bezig, toch?
De laatste weken merk ik steeds vaker dat mijn lichaam het daar blijkbaar niet mee eens is. Ik heb vaker pijn, ben heel moe, slaap tegelijk onrustiger, kan me moeilijk concentreren en mijn humeur gaat er ook niet bepaald op vooruit. Nogtans, terwijl ik bezig ben met klanten, of een workshop voel ik me geweldig, dan bloei ik helemaal open! Tijd om nog eens een overzicht te maken, wat me energie geeft en wat me energie kost.
In eerste instantie valt daar niets uit op te maken, ik weet vrij goed wat me energie geeft, en wat me energie kost. Op een paar kleine, verdoken, verliesposten na geen wereldschokkende ontdekkingen.
Wat is dan het probleem? Er is juist heel veel wat me energie geeft! Echt, de hele kolom staat vol en ik heb op een extra blad nog een paar dingen opgeschreven.
Terwijl ik dat aan een vriendin vertel besef ik plots waar het probleem zit. Ik heb ENORM veel dingen waar ik intens blij van wordt, die me energie geven, en voldoening omdat ik merk dat anderen er ook echt iets aan hebben. Teveel eigenlijk... Zo veel, dat wat me eigenlijk energie geeft, simpelweg teveel is geworden. Ik besefte meteen ook, dat ik mijn vragen anders moest gaan stellen. Niet meer "Kan ik hier anderen mee helpen?" of "Is dit iets goed om te doen?"
maar bijvoorbeeld:
"Is het goed dat ik dit NU ga doen, of uitwerken?"
"Is dit het allerbelangrijkste waar ik mee bezig kan zijn?"
Er staan me dus een aantal keuzes te wachten, want ik kan op deze manier niet verder. Mijn lichaam geeft duidelijke, maar nog vrij subtiele signalen. Ik kies ervoor om echt te luisteren, en niet te wachten tot mijn lijf moet schreeuwen.
To be continued!
Warme groet,
Ineke
P.S.: Wil jij voor jezelf ook eens een paar dingen op een rijtje zetten en een overzicht maken van wat energie kost en wat jou energie geeft? Ik zal een template delen in de community, die kan je gewoon downloaden en printen.
Link: https://www.facebook.com/groups/1900328000262974/